Επιστήμονες και ειδικοί τονίζουν ότι «Τα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού είναι χρόνος εξαιρετικών δυνατοτήτων. Ωστόσο, αυτές οι δυνατότητες μπορούν να χαθούν εάν οι γονείς συνδέονται με χαλαρούς δεσμούς με τα παιδιά ή εάν οι εμπειρίες παιγνιδιού και γνώσης προσφερθούν μέσα σε ένα «στενό» πλαίσιο δράσης ακατάλληλο για την εξέλιξή τους».
Κάθε παιδί που γεννιέται, ξεκινά το δικό του ταξίδι στη ζωή και μοιάζει σαν έναν ανεξάντλητο εξερευνητή των όσων διαδραματίζονται και υπάρχουν γύρω του. Συνεχώς πειραματίζεται, επιθυμεί και απαιτεί χωρίς περιορισμό.
Ο πατρικός ρόλος απαιτεί μια συνεχή και καθημερινή εμπλοκή που βασίζεται στη φυσική παρουσία, στην ενεργητική συμμετοχή και στο πηγαίο ενδιαφέρον του.
Δεν περίμενα με τίποτα την αντίδραση της κόρης μου, μόλις της ανακοίνωσα πως φέτος δεν θα κάνουμε Ανάσταση στην εκκλησία. Ούτε η λαμπάδα που παρέλαβε από τον νονό, ούτε τα καινούργια της παπούτσια ήταν αρκετά για να την παρηγορήσουν.
Μαμά, πότε θα πάω σχολείο, πότε θα πάμε στην παιδική χαρά, γιατί δε με παίρνεις μαζί σου στο σούπερ μάρκετ;
Τα παιδιά, όπως όλοι οι άνθρωποι, όλων των ηλικιών καθημερινά μπορεί να βιώνουν πληθώρα ευχάριστων συναισθημάτων... χαρά, ενθουσιασμό, έκπληξη, θαυμασμό, ευτυχία, αγάπη, εμπιστοσύνη! Σ΄αυτά τα συναισθήματα με θετικό πρόσημο, η αναγνώριση, η εξωτερίκευση και η επικοινωνία αποτελούν μια ευχάριστη διαδικασία και η αγωνία συνήθως έγκειται στην εύρεση τρόπων διατήρησης και διαιώνισης τους.
