Οι πρώτες ημέρες στο σχολείο μπορεί να φανούν δύσκολες για ένα παιδί αλλά και για τους ίδιους τους γονείς. Το άγχος του αποχωρισμού είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα που βιώνουν όλα τα παιδάκια, άλλα σε μικρότερη ένταση και άλλα σε μεγαλύτερη. Κάποια παιδάκια κλαίνε και άλλα φωνάζουν “Μαμά μη μ’ αφήνεις!”, αλλά η αντίδραση αυτή δεν πρέπει να σας ανησυχεί!
Ο φόβος για το άγνωστο είναι αυτό που τους δημιουργεί άγχος και ανασφάλεια, καθώς βρίσκονται σε ένα καινούργιο περιβάλλον με το οποίο δεν είναι εξοικειωμένα και δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν.

Messy Play, δηλαδή το αισθητηριακό παιχνίδι που λερώνει, είναι το παιχνίδι κατά τη διάρκεια του οποίου, παιδιά όλων των ικανοτήτων και ηλικιών, χρησιμοποιούν υλικά που απευθύνονται σε όλες τις αισθήσεις. Με τη φυσική περιέργεια και ορμή που τα διακρίνει, εξερευνούν ελεύθερα και πειραματίζονται σε ασφαλές περιβάλλον, με τον δικό τους τρόπο και στο δικό τους χρόνο, και καθοδηγούμενα από τον εαυτό τους και μόνο. Αυτό το είδος παιχνιδιού βέβαια δεν είναι κάτι νέο, δεν το ανακαλύψαμε εμείς οι ενήλικοι, είναι ο φυσικός τρόπος παιχνιδιού των παιδιών, τα οποία πάντα ήθελαν και επιδίωκαν να παίζουν με όλες τους τις αισθήσεις, με τα χώματα, τις λάσπες, τον πηλό, και τόσα άλλα υλικά της φύσης που υπήρχαν απλόχερα γύρω τους.

Μία από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας ως γονείς είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν έχοντας αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Πώς μπορεί να κατακτηθεί αυτό; Είναι κάτι με το οποίο γεννιέται ένα παιδί ή είναι κάτι που χτίζεται;

Με βρώσιμη άμμο όλα τα παιδιά τρελαίνονται να παίζουν, τους αρέσει να πιάνουν το χώμα, να πιτσιλάνε με νερό, να μυρίζουν λουλούδια και να γίνονται ένα με τη φύση!

Δύσκολη δουλειά να είσαι μαμά, αλλά εξίσου δύσκολη να είσαι μπαμπάς... και μάλιστα Super!

Παλιά επικρατούσε η άποψη και πεποίθηση πως ο πατέρας πρέπει να είναι σκληρός, αυστηρός, άλλοτε αυταρχικός και απόμακρος! Η μητέρα αναλάμβανε το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών plus εργατικές δουλειές, ενώ ο πατέρας είχε τον τίτλο του “κουβαλητή” του σπιτιού! Μόλις γυρνούσε “φορτωμένος” από τη δουλειά, έτρωγε και κοιμόταν! Το απόγευμα έβλεπε ειδήσεις και τις ελεύθερες ώρες του πήγαινε στο καφενείο! Υπήρχαν βέβαια, και ελάχιστες εξαιρέσεις!

Έρευνες, μελέτες και σιγά σιγά η εμπειρία των προηγούμενων γενεών πιστοποιούν πια πως τα 6 πρώτα χρόνια ζωής ενός παιδιού προδιαγράφουν το μέλλον του.